جزیره شاتر فیلمی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با درونمایه روانشناسی است. این کارگردان توانای سینما آثار درخشان بسیاری را ساخته است که مورد استقبال منتقدان و مخاطبین عادی قرار گرفته است. راننده تاکسی، گاو خشمگین، رفقای خوب و هوانورد تنها چند اثر درخشان از اوست که بی شک جایگاهی یگانه و اثرگذار در تاریخ سینما دارند. همکاری مارتین اسکورسیزی با لئوناردو دی کاپریو نیز به فیلمهای درخشانی مانند هوانورد و گرگ وال استریت انجامیده است. یکی از آثر درخشان اسکورسیزی که با بازی لئوناردو دی کاپریو ساخته شده است جزیره شاتر است. فیلمی تکان دهنده که مرز میان واقعیت و توهم را بر میدارد. در جزیره شاتر تفاوتی را میان واقعیت و توهم احساس نمی کنید تا اینکه در پایان فیلم که این مرز باریک و شکننده را فرو میریزد. توهم و عدم تشخیص واقعیت و اوهام با بازی دی کاپریو به زیبایی به تصویر کشیده شده است.

جزیره شاترفیلمی در ژانر نئونوآر و تریلر روان‌شناختی، به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و محصول سال ۲۰۱۰ ایالت متحده آمریکا است. فیلم‌نامه این فیلم توسط لایاتا کالوگریدیس بر اساس رمانی به همین نام نوشته دنیس لهان نوشته شده است.
داستان این فیلم به این صورت است که در سال ۱۹۵۴ دو مارشال ایالات متحده، تدی دانیلز (لئوناردو دی‌کاپریو) و همکار جدیدش چاک ایول (مارک رافالو)، برای بررسی فرار یک بیمار روانی خطرناک، سولاندو، از بیمارستانی در جزیره شاتر در نزدیکی بوستون با کشتی به این جزیره مسافرت می‌کنند. در هنگام ورود به این جزیره تد با رفتارهای ناخوشایندی از طرف پلیس مستقر در جزیره روبرو می‌شود. تدی همسر خود را در یک آتش‌سوزی عمدی که توسط یک مجرم روانی بنام اندرو لدیس که او هم در همین جزیره نگهداری می‌شود از دست داده است. رفتارهای غیرعادی توسط رئیس بیمارستان روانی، دکتر جان کاولی (بن کینگزلی)، ادامه می‌یابد. در ادامه او احساس می‌کند که همه افراد داخل جزیره به نحوی در یک بازی که صرفاً برای وی طراحی شده‌است بازی می‌کنند.

رفتارهای غیرعادی به همراه هوای طوفانی جزیره باعث می‌شود تا بیماری میگرن تدی اوج بگیرد. در حین سردردهای مزمن میگرنی او، تصاویر مربوط به آزادسازی اردوگاه داخائو و کشتار محافظان آلمانی آن به دست وی و سایر نیروهای آمریکایی همرزمش در ذهن او نقش می‌بندد. او همچنین تصاویر محو آلودی از همسرش مشاهده می‌کند که به وی می‌گوید سولاندو و همچنین لادیس همچنان در جزیره می‌باشند و از وی می‌خواهد که به جستجو ادامه دهد. ادامه این جستجو اما او را با واقعیتی تکان دهنده روبرو می کند که در فیلم به زیبایی به تصویر کشیده شده است.

رسیدن به پایان فیلم جزیره شاتر شاید کمی بعید به نظر برسد. در این میان اما می توان نقاط تاریک فراوانی را که در مسیر فیلم با آنها روبرو می شویم را روشن کرده و پی به بخشهای مختلف یک ذهن تاریک و بیمار برویم. این فیلم همچنین ما را با پرسشی بنیادین روبرو می کند. به راستی که مرض بین واقیعت و خیال کجاست.